Çelik çomak da oynadým Saklambaç da küçükken. Kimsenin topunu patlatmadým Ahkam da kesmedim Durup dururken. Hele, top benim diye Oyunun kurallarýný deðiþtirmeye Hiç kalkýþmadým.
Köþe kapmaca oynarken Kimseyi itip kakmadým Köþeyi kapamayýnca Mýzýkçýlýk da yapmadým. Yine de, doðruyu söylemek gerekirse Ýçim içimi yerdi Yenildim diye.
Yanlýþlýkla cam da kýrdým elbette. Top bu, yuvarlak Nereye gideceði Belli olmuyor ki. Ama inanýn Cezam neyse ödedim Annemin örfi idaresinde.
Bir karýþ suda Küçücük balýklarýn peþi sýra Koþmaktan yorulduðumda; Çakýltaþlarýndan Þehirler kurdum keyfimce Denizin kenarýna. Þimdi bakýyorum da Hata bende galiba. Birileri görüp de yaptýklarýmý Doldurmuþ binalarý Altýnoluk kumsallarýna.
Ne çocukluðumdaki deniz kaldý Ne de ýrýp çeken balýkçýlar. Çakýl taþlarý tanýk anlattýklarýma Hala ordalar... 17/05/2007 ....Ayvalýk... H Hikmet Esen
Sosyal Medyada Paylaşın:
H Hikmet Esen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.