Anam ağlıyormuş!

Ne deyim ve kime ne söylerim
Bir evladýn bahtýndan nasýl bahsederek nefeslenirim
Halimimin derinliðine çekilerek, hüznün vadisinde çaresiz nefeslenirim


Annem ötelerin iklimindeydi
Bir mahzunluk içinde sessizliðine çekilen hak nefesti
Kendi halindeydi, kimsenin ahvalinden söz etmeyen çaresizliðine erendi


Tevekkel bir can olarak gitti
Garipliðin muazzamlýðýnda sukuta çekilen bir çileydi
Henüz beþ günlükken, anne þefkatini tatmayan hicranlý kalbin sahibiydi


Ömür hikayesi çok hazindi
Kim gýyabýnda anarsa onu fevkalade niyazlar ederlerdi
Lakin nazarlarýna mahzunluk hakimdi, simasý yýllara sari renkler verirdi


Garipleri nedense pek severdi
Onlarýn içinde, þevke kapý aralayan erenlik içinde nefesti
Sofrasýný paylaþmayý çok isterdi ve bir yetim aklýna düþtü mü çekip giderdi


Oðlum derdi; kimseye sataþma
Her kimin ne kadar hýrsý varsa, sancýlarýn tuzaðýnda aðda
Her nefesinde hayýr dile ve teþebbüslerinde niyetini kavi eyle ve ondan dile


Kalbinin sahibine kul olmazsan
Kime kul olduðunu anlamak için beyhude uðraþa dalma
Geldik ki gideceðiz, ama lakin vuslat için kimden þefaat dileyeceðiz unutma


Anlýk kudret, emaneti asliyedir
Kime ait olduðunu bilmeyen, ruhundan müstaðni deðildir
Hissiyat, vicdan muadilinde bir gerekçedir, yoksa mesnetsiz aðýtlar deðildir


Annem çaresizliðime bakýyordu
Gözlerim baðnazlýk içinde uykuya dalýyordu ve kalbim ah…
Ruhumun sahifelerinde kaybolmuþluðumu yüzüme haykýrarak anlatýyordu


O anda, kan ter içinde uyandým
Sabah ezanýnýn saba bakamýyla hazzýna ulaþarak kalktým
Ve uzun zamandýr hem hal olamadýðým anacýðýmý rahmetle yeniden andým


Halimin sahifelerini araladým
Ruhumun lekeleriyle temayüz ederek secdeye kapandým
Ve kalbimin sahibine el açtým ve fakirliðimin nezdinde acizliðime uzandým



Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: