Gül’ün matemi düþer söze söylemeye mecalsiz dudaklar yaþamýn yakasýndan tutup , silkelenmiþ geceler sýyrýlýr etin kemiðinden sen yoksun.
Her sabah uyanýþýnda gök umar iner izdüþümünde denize ben ne isem ,martýda o bu yolun yolcusu dilsiz elsiz ayaksýz kanatlanýr aklýmýn gözümle kesiþtiði bir karýþ yukarýmdan.
Belli ki denizin mavisindeydi ummanlýk öylesine derin öylesine kalabalýktý dalgalar Aklýmýn alaborasýnda sana yer yurt bulamadým.