Ben çalakalem þiirler okuyorum kuklalarýma.
Ve bin bir hayat olup bin bir ölüm buluyorum
Bile bile
Geleceksin sanmýþtým oysa.
Hem böyle gidiþ olmaz ki.
Nereye?
Kar düþüyordu saçlarýma
Bir o kadar aman bilmezdi hava
Oysa sen gidiyordun-nereye-
Gecenin en mahrem vaktiydi
Rüzgar tozu topraða bulayarak
Ölü olan ne varsa diriltiyordu
Oysa ben kalakaldým
Gece topal-yürüyemedim-.
Son çaðýrdýðýnda olmazlýktan deðil olmadýðýndan
Gelemedim.
Þafak sökerdi oysa.
Ve daha vurulmamýþtý sevdalar
Yapayalnýzdým ben
Bir hüzün vakitsizliði düþmüþtü
Gelememiþtim sana.
Gideceðim diyordum -gitmek-
Biliyordum ben yalancý katil
Maviyi sinemde katlettim.
Söz tükene dururken sus düþtü düþümden.
Sonra bir þiir bir kurþun ve bir damla kan
Ben hala gelemedim –gidemedim-
Boðazýmdaki tek hýrýltý
Vakitsiz gitmekti
Hala…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.