ŞALAMAR

Gýyabýnda çok özlem biriktirdim soluksuz.
Seninse hiçe saydýðýndý varlýðým.


Çekildi gözlerimden yüzün sepil sepil
…heyamola.

Ýnfial etti geceler gündüze.
Savrulurken boþluða hayaller,
Hüzün yatar oldu denklerin üstünde…

…Sahi, acýyý þeker bilip kim sürer ki dile?

Yüreðe keder doldu sevincin tütsü gözünden,
Ve özlemler melankoli kuþandý.

Bir ýþýk beklerken güneþlik yanlarým,
Küf kokar oldu gölgede kalanlarým.

Þimdi karantina altýnda her bir hücrem…
Çokluðun seyran ederken dünyamda,
Hasta düþtüm yokluðuna.

Bu kadar külfete hacet yok..!

Haramsa nefes almak, adamakýllý
Yapay solunumlarla nereye kadar..?

Mümin DÜZENLÝ
Üsküdar

Sosyal Medyada Paylaşın: