YALNIZLIK

YALNIZLIK

Güneþin gurubu ufku sararken,
Kara bulut gibi çöker yalnýzlýk.
Akþamýn loþluðu cama vururken,
Canýmý tenimden söker yalnýzlýk.

Avutmaz sevdamý ne lale, ne gül,
Açmaz kucaðýný menekþe, sümbül,
Halimi anlamaz þu dertli bülbül,
Gözümden inciler döker yalnýzlýk.

Maziyi andýkça yanar yüreðim,
Resmine baktýkça kanar yüreðim,
Iþýklar söndükçe söner yüreðim,
Acý tohumunu eker yalnýzlýk.

Hazin tükeniþim kanýma iþler,
Yakamý býrakmaz hayaller, düþler,
Döþümün solunda bir sancý baþlar,
Belimi ikiye büker yalnýzlýk.

Karanlýk abanýr çýð gibi iner,
Anýlar toplanýr omzuma biner,
Ruhumun koyuna bir korku siner,
Keyfince seyrime bakar yalnýzlýk.

Muhteþem bir dünya, muhteþem sanat,
Bir zerre içinde gizli kâinat,
Yaðmurda bereket, rüzgârda kanat,
Aklýmý varlýða takar yalnýzlýk.

Þu benim yýldýzým usulca kayan,
Haykýrsam sesimi çýkar mý duyan?
Halim bir Allah’a, bir bana ayan,
Ýçimi kor gibi yakar yalnýzlýk.

Masamýn üstünde bir demet kâðýt,
Önümde dizeler, dilimde aðýt,
Daðýt diyor gönlüm, keyfince daðýt,
Dört duvar içinde sýkar yalnýzlýk.

Rabia BARIÞ





Sosyal Medyada Paylaşın: