KUR-AN
Soðuk duvarlarda asýlý Kur-an,
Kýrk yýl orda kalsa konuþur sanma.
Aslýna ilgisiz, bigâne duran,
Kararmýþ kalplere doluþur sanma.
O Kur-an diriye diriden indi,
“Ölmeden ölene okunsun” dendi,
Yüz bin hatim bile etsen efendi,
Mezarda ölüyle kavuþur sanma.
Lafýz, suret, mana Rabbin eseri,
Gerçek okuyanlar tevhit neferi,
Mühürlü kalplerden girip içeri,
Cahille yan yana duruþur sanma.
Kâinat kitabý nurlu sayfalar,
“Daðlara inerse, daðý parçalar”
Onu indiren onu korur, arkalar,
Ehli olmayanla buluþur sanma.
Her millet dilince onu bilerek,
Kavlince yaþarsa ruha sinerek,
Ehline yüz verir yüzü gülerek,
Arifi görünce buruþur sanma.
Sýrrýna ermeden kadir gecesi,
Þefaat eylemez bir tek hecesi,
Ahlaký resuldür, zikrin yücesi,
Aþký olmayanda oluþur sanma.
Muhatabý insan, o insan olda,
Sen ümmül kur-an’ý yaralým bulda,
O tek kýlavuzdur delilsiz yolda,
Onsuz tehlikeler savuþur sanma.
27.08.1999…….MUSTAFA YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.