ÖZLÜYORUM ÇOCUK OLDUĞUM ZAMANLARI

Özlüyorum çocuk olduðum zamanlarý
Sokak aralarý kadar yakýndý mutluluk
Kimi zaman çocuk olduðumu düþünüyordum
Parklara koþuyordum sevinçlerimle
Atlý karýncalarda benliðimi keþfediyordum
Çarpýþan otolarda hayatýma yön veriyordum
Korku tünellerinde korkularýmý yeniyordum
Her nedense hiç büyümüyordum
Yeniden açýyordu umutlarým
Gökyüzünün maviliðine
En saf en çocuksu halimle
Üzerine basmadan koþuyordum hayallarimin
An gelip çocuk oluyordum farkýnda olmadan

Özlüyordum çocuk olduðum zamanlarý
Salýyordum gökyüzüne uçurtmamý
Yüzdürüyordum kaðýttan gemilerimi su birikintilerinde
Çamurdan evler yapýyor eðleniyordum
Sokaklarda çocuklarla neþemi paylaþýyordum
Yokuþun bitimindeki yeþil kapýyý gördüðümde
Çocuk oluyordum her nedense
Koþturup duruyordum parklarda bahçelerde
Ve hiç büyümemiþtim
Yaðmurdan ýslanýp kaçýyordum koþar adýmlarýmla
Yaðmur sularý doluyordu çizmelerime
Bulup sýðýnýyordum kuytu bir köþeye
Çocuk olduðumu farkediyordum

Özlüyordum çocuk olduðum zamanlarý
Farkýnda olmadan büyüyor muydum ne
Daha bir cesur basýyordu ayaklarým yere
Öðrenmiþtim artýk sýrrýmý kimselere vermemeye
Sýkýlmýþtým artýk parklardan bahçelerden
Büyüyordum heralde
Sokak aralarýndan þirket koridorlarýna geçiyordum
Hiçbirþeyim kalmýyordu çocuksu
Gülen yüzüm ve eski neþem artýk yoktu
Nereye gitsem alýp götürüyordum asýk suratýmý
Artýk kaðýtlardan oyuncaklarým yoktu
Ýþ dosyalarým vardý
Artýk büyümüþtüm

Özlüyordum çocuk olduðum zamanlarý
Artýk mazide kalmýþtý çocukluðumun hepsi
Bir kýzý sevmiþtim
Ýstanbul kadar güzeldi gözleri
Asýk yüzümü benden alýp gitmiþti
Onda tadýyordum sevinçlerimi
Onunla kuruyordum tüm hayallerimi
Yeniden keþfediyordum hayatýn renklerini
Aþk saçlarýnda bir rüzgar gibiydi
Gözlerinde dalýp gidiyordum mutluluklara
Bu yaþadýklarým çocukluðum kadar önemliydi belki ama
Ben çocukluðumdan hiç vazgeçemiyordum
Aklýma gelip her seferinde
Özlüyordum çocuk olduðum zamanlarý...
Sosyal Medyada Paylaşın: