......Ýnsan en güzel,arayýp durur, ......Geçen her günlerde,biraz yorulur. ......Bir gün bir noktada,bil ki durulur .....þüpheyi gerçeðe,yendiremedim.
Sýzdýrýyor kalbim, kaný çatlaktan, Sevgiler seslenir, çok çok uzaktan. Kimse zevk alamaz, tek yaþamaktan Yaþamý zemine, indiremedim.
.......Ne eðlence kaldý, ne zevki sefa, .......Gelmek ister miyim, arz’a bir daha. .......Yüz sürdüm yalvardým,yüce Allah’a .......Hâlâ bu acýmý dindiremedim.
Derdimi dinlerler, üzgün onlar da, Belki beni benden iyi anlarda. Yalýnýz kaldýðým o zamanlarda Boþluðu içime,sindiremedim.
.......Cesaret istiyor, yeni bir hamle, .......Ýçemezsin çayý, tatlý bir demle. .......Kimler gider yola, bilmem ki senle? .......At yorgun,kimseyi,bindiremedim.
Hâlâ düþünürüm, inceden ince, Bulmuþ mu insanlar,eþ, deðerince. Kim yaþar Çiçek’le,onun gönlünce? Kader ateþimi, söndüremedim.
Mustafa Özçiçek Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozan75 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.