Buhranlara düþerek Yok oluyorum günahlarým içinde Ellerim semaya Utana utana kalkerken Bir yudum ferahlýk diliyorum Kör kuyularda heba ettiðim gençlik, Viran olan gönül baðým.... Elde kalan; günahlarým Ona da sevaplarým denk mi bilemem
Söyle bana ey günahkar vücut Sen mi kirlisin, ruhum mu Aydýnlanacak olan ben miyim,bedenim mi?
Affý sonsuz olan Rabb’im Kýyamete dek bu mu hicraným. Tamam, piþmaným Yeter ki bir ümit ile can vereyim
Cennet deðil, haþa, isterim Ama oraya girmek için Yüz bulamam.... Günahlarým sayýlamaz, belki Cehennemin bir odunu da benim.
çýrak
Sosyal Medyada Paylaşın:
edebiyatciCASH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.