KARDELEN ÇİÇEĞİM

Bir mayýs ayýyýdý o gün sekiziydi o ayýýn...
Yýl 2008 di içimden gelmiþti aþka þiir yazmak,
Hülyam dý þiirimin baþlýðý.....
Katran gecelerimin yýldýzý,
Topraðý güneþ görmemiþ daðýn ,
En yüçelerde acan çiçeðim,Kardelenim,özlemim!..
Diye baþlardý yüreðimin derinliklerinden gelen þiirim.
Adý Hülyam dý, Kardelendi o ,
Benim yüreðimdi,nefesim,hayalimdi...
Güneþi almýþtý dallanmýþtý Kardelen çiçeðim,topraðý bir kere sulanmýþtý
Benim tertemiz çiçeðim.pak karýn altýnda Güneþi aldýkça serpilmiþ..
Ýþte ben kardelenim,ben aþkým,ben sevgiyim,ben özgür Kardelenim
Demiþ aþký ilan etmiþ.?arý misali konmuþ çiçeðime bir böçek,
O böçekte Kardelen çiçeðime aþký-namelemiþ,
Soldukça aþký nameye bakarmýþ,çiçeðime yaprak kadar yakýn aþký-name
Ey...! kaz daðlarýn doruklarýndaki Kardelen çiçeðim,
Kokun denizleri aþmýþ Anadolu’nun boz kýrlarýna yayýlmýþ Kardelen çiçeðim..
O sadece benim göz yaþlarýmla sulanan,Kökü yüreðimde,suyunda öfke var,
göz yaþý ,sevinç var,aþk,sevgi var ve kan var.
Bu kardelen ölümsüzdür,rengarenk tir bunlar var renginde...
Bir gün kurursa bu çiçek ben tanýmam hiç bir böçek
O benim Kardelen çiçeðim....
Arif YALÇIN
14 Nisan 2009
Sosyal Medyada Paylaşın: