büyüdüm..

ben..
sen beni terkettiðinde büyüdüm.
gözyaþlarýmýn taþ betonlara düþtüðünü gördüðümde,
yanaklarýmdan silmeye çalýþtýkça,
ellerimin titrediðinde büyüdüm.

insan evladý bu..
deðer verdiðimde deðer görememekten yakýnýrdým,
baþkalarýna yapmadýðým kötülükleri,
bana yaptýklarýnda büyüdüm.

taze baharlarý kýþa benzetenlerde çýkar’ý,
karlý havada ben güneþim diyenlerde sahte’yi,
yaðmurlu havada ýslanmayý sevmeyenlerde
samimiyetsizliði gördüm.
kýrmýzý gül’e klasikleþti diye sýrt çevirdiklerinde
büyüdüm ben.

asla vazgeçmeyeceðim vazgeçilmezliklerimi gördüm,
artýk aileme;nasýl olsa affederler diye,çemkirmiyorum!
daha bir baðlandým onlara,
onlarýn dýþýnda herkeze sýrt çevirecek kadar büyüdüm ben.

sen..
kendi dünyanda küçücük bedeninle yaþa,
ama kocaman kalbin kýrýlmasýn asla,
her kýrýlan parçanda biraz daha küçülürsün diye korkuyorum.
seni en masum halinle,
çekingen,arada bir kaçýrdýðýn o bakýþlarýnla,
olduðun gibi yanýmda duruþunla,
bazen derin konuþtuðunda anlamasamda,
seni samimiyetinle hayal etmek istiyorum.

Þimdi..
sana açýlan bütün kapýlarýmý kapatýyorum,
biraz buruklaþsana içim,
senden vazgeçiyorum!

Sosyal Medyada Paylaşın: