KANSIZLIĞIN NEFERİ

KIRLENT ALTI ÞÝÝRLER...ESKÝ USULÜ PAYLAÞMAYA DEVAM.




Kertenkele dilinde, sokak þarkýlarý dinledim.
Bin yaþýnda, renkleri göremezdi yorgun gözlerim.
Meymenetsiz suratlý adamlar âþýk atarken zulalarda,
ruhumu anarþist heveslerle besledim.
Ah… Beni böyle,
çemen kokulu mahallede doðurmayacaktýn.
Sana bu nedenle sitemkârým anne.

Sen ununa hiç toz kaçýrtmazdýn
Yine de bak
açýlan her hamur patatesli börek olmuyormuþ.
Benden sahanda yumurta bile olmadý Anne.

Hem haminnemin kýrmýzý kiremitlerini kýran da bendim.
Belki sen de hak vereceksin
deli Emine’ nin dut aðacýna, ancak damdan eriþebilirdim.


Unununa toz kaçýran kadýnlar sevdim…
Yine de bak
püsküllü koca bir yalan,
adam oldu diyorlar benim için.
Yüz katýr yükü kan yüklüdür de yüreðim,
ben sadece kansýzlýðýn neferi olabildim anne.




7 Nisan 2008
Memleketim.

Sosyal Medyada Paylaşın: