Bak nasýl da sürüklendik, Koyu yalnýzlýklara ikimiz. Yalnýzlýk çeker bizi, Nefes almaz bedenimiz. *** Hiç bir yere varmaz, Gitmeye vurgun yürekler. Adýmýz belli iþte, Yalnýzlýða sürgün gönüller. *** Özgürlüðün rengini çalsak gökyüzüne, Yýldýzlarý parlatsak sevgimizle. Uzak, uzak çok uzak bize, Yalnýzlýða sürgün gönüller.
Sosyal Medyada Paylaşın:
bezgin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.