Korkuyorum… Bu sensiz ilk yolculuðum. Aldanmaktan korkuyorum, Küçük düþmekten, Terk edilmekten. Canýmýn yanmasýndan korkuyorum. Üþüyorum… Senin sýcaklýðýn olmadan yapamýyorum. Titreyen vücudum seni arýyor her yerde. Zayýflýðýma yenilmemeye çalýþýyorum. Bir çakmak buluyorum yerde. Onun da gazý bitmek üzere benim gibi. Kuþlar ötmüyor, aðlýyor sanki. Ne bu kasvet? Cenaze mi var bir yerde? Günden güne kendimi býrakýyorum. Her aynaya baktýðýmda kendimi daha da zayýflamýþ buluyorum. Ne küfredecek gücüm kalmýþ, Ne aðlayacak ardýndan. Elimde kalanlara bakýyorum; Koca bir yalnýzlýk, Boþ bir oda, Soðuk bir yatak, Arada havlayan, genelde uyuyan köpeðim zindan. Bir de ben; yalnýzlýðýn içinde kaybolmuþ. Boþ bir odada, Soðuk bir yatakta, Arada aðlayan, genelde uyuyan; yalnýz ben. Deliriyorum… Kendi kendime konuþup bazen kahkaha atýyorum. Kendimi kaybediyorum. Hayattan bezsem de mecburen yine, Yaþamaya koyuluyorum…
vadi týnay 09aralýk2008 Sosyal Medyada Paylaşın:
Vadi Tinay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.