Nazýn ki bana candýr, nazýnda can bulurum. Hüsnü nazýn bilirim, nazýnda var olurum. Âþýklar usandýran, nazýnla kahrolurum. Yeter artýk dayanmaz, bu gönül sevdasýna.
Sui’nazýn eserse, karlarýn tümü erir. Yeþil beyaz renklerin, firkatle sona erir. Kahra mucip inayet, atýfet gülü derir. Elifi çizgi varmaz, bu gönül duasýna.
Nihayet dergâhýnda, buluþmak yoksa eðer, Piri caný naz ile dolaþmak yoksa eðer, Kar tanesi hikmeti, solumak yoksa eðer, Daðlar bile ulaþmaz, bu gönül sedasýna.
Lutfunu ecrin ile nazýna naz kondurdum. Fatýma’i rýdvanla, pirimle yaz doldurdum. Muhabbet rikkatinle, ömrümde kýþ soldurdum. Böyle nazdan naz olmaz, bu gönül nidasýna.
Nazdan öte naz mý var, nazlarýn ötesinde. Kirpiði kaþta yakan, gözlerin ötesinde, Tutuþmuþ bir kez gönül, kýzýlýn ötesinde, Hangi naz ki ulaþýr, sevdamýn ziyasýna.
Þahin Hanelçi 27. 09. 2009 Albania Sosyal Medyada Paylaşın:
Şahin Hanelçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.