BU ŞİİRİN SONU YOK!!!

Bitti iþte bak, bitti
Biti yine mürekkebi kalemin
Yarýda kaldý sana yazdýðým mektup
Bu saatte bulamam ki mürekkebi
Ne olurdu þimdi yanýmda olsan?
Hislerimi kaleme muhtaç olmadananlatsam
Hasretten nefret ediyorum, nefret!
Kahrolasý, kilitledi benliðimi
Gözbebeklerime çiviledi kahverengilerii
Ve yüreðime kazýdý derinden ismini
Beyz bir kaðýda ve kaleme adadým kendimi
Bakar mýsýn yüzüme buruþ buruþ oldu
Evin her köþesi hüzün tablosyla doldu
Ey yar!Tam þuan þu saniye bu beðin seni düþünüyor
Bu kalpsenin için atýyor
Bu gözler senin hayalinle besleniyor
Ama ne yazýk ki habersizsin durumdan
Boþverebilse kalbim ne güzel olurdu
Ne hoþ olurdu kimbilir hayat
Gülemiyorum artýk
Yardýmýnýza muhtacým Tanrý’m
En iyisi alýn canýmý artýk
Alýn da kurtulaym
Mektubumda olduðu gibi
Bu þiiri de bitiremiyorum
Sana olan aþkýmý nasýl sonsuzluða adamýþsam
Bu þiirin de öyle sonu yok
Sonu yok bu þiirin yok, yok
Sormayýn ne olur ’neden’ diye
Bu þiirin sonu yok benim aþkmýn sonu yoookkkkkkkkkkkkkk!!!!
Sosyal Medyada Paylaşın: