köylü çocuðuyum ben
anam beni
haþhaþ çapasýnda
tarlada doðurmuþ
ben sondan yedinciyim
hani tekne kazýntýsý öncesi
mayalanmýþým emek ile
ondandýr ellerimin
ayaklarýmýn nasýrý
daha sabaný küçük yaþta vermiþler
koca öküzlerin peþinde koþtur ha koþtur
sabahlarý güneþten önce doðardýk biz
çünkü anamýzýn sözü ile uyandýk hep
kalkýn güneþ adam boyu çýktý
halbuki nerede güneþ
biz güneþten iki adam boyu öndeydik hep
ben köylü çocuðuyum
benim ilk arkadaþým
kangal kýrmasý karabaþýmdý
onunla oynar onunla gülerdim
bazan can dostum bazan koruyucumdu benim
yaz geceleri kuzularýmla
o kýr senin bu kýr benim gezerdik
hepsine bir isim takmýþtým neredeyse
yüzü aþkýndý ama hepsi dostumdu
hele bir gülcaným vardý
bin metreden çaðýrsam koþardý
ben köylü çocuðuyum
okumak,okutulmak lükstü bize
aslýnda çok iyiydim ilkokulda
Köy enstitüsünü bitirmiþ bir eðitmenim vardý
bilime bizden önce hep o kaþardý
bir güneþti
eriþilmez sanýrdýk
baþardýðýmýzda
sýrtýnda eve taþýrdý
onun için hep yarýþmacýydýk
bu gün kim taþýnacak
yokluk hep bizde kalýyordu
varlýk nedir ki bilmedik biz
sabahlarý hep tarhana çorbasý içtik
yanýnada mis gibi üzüm pekmezimiz
yufkayý batýra batýra yerdik
sekiz çocuktuk
yoksulduk ama mutluyduk
ben köylü çocuðuyum
ne oyuncaklarým oldu benim boy boy
nede hayallerim
toz duman içinde bir köyüm
Hani Talip Apaydýn’ýn romanýndaki köy
Toz duman içinde
iþte o köy benim köyüm
Hacý Bektaþ_ý Velinin yeðeni
Kolu açýk Hacým sultanýn yurt edindiði
Susuz german eli derler
Kuþu keklik otu kekiktir bizim
hani ne derler
Kuþu kaz, otu saz ise eðlen orada
kuþu keklik otu kekikse kaç kaçabildiðin kadar
ama bizler kaçmadýk
bizler hep sevdik oralarý
yoksulduk,açtýk ama isyan etmedik
horlandýk,dýþlandýk ama soyutlamadýk kendimizi
ne karalar çaldýlar
Yavuzsultandan beri
mezar taþlarýmýz bile kýrýldý bir bir
ama kin tutmadýk biz
biz köyümüzü ve bu ülkeyi çok sevdik
anadoluluyuz biz,
biz köylü çocuðuyuz
ya siz !
26/09/2009
ÇAMLIGÝL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.