Yokluðunda Eylül
Bilseydim gideceðini,
Kalman için ayaklarýna dolanan engeller olurdum.
Yokluðuna aþina gecelerden
Elemli kederlerimi yok eden varlýðýný dilerdim.
Gökkuþaðýn olayým isterdim
Gözlerinin ela sarhoþluðunda
Kendimden zerre zerre geçmekti varlýðýn.
Yalnýzlýðýnda esirgedim sesimi
Suskunluðuma hece yaptýðým harflerinle
Keder yüklü öyküler anlatýyorum yokluðuna
Henüz konuþacak kadar
Vazgeçmedim senden.
Dört mevsim içinde
Ölesiye hüzün yokluðun.
Beklide yokluðuna aþina olan
Elemli bir keder mevsimidir Eylül…
Sen anlat gerisini
Ben sustum Eylül.
Nasýl tükendi varlýðým onun yokluðuna
Kim için yandý yüreði Kerem’in?
Ya da kim için deli oldu Mecnun?
Kim için günaha uzandý elleri Züleyha’nýn?
Aþk için daha kaç yürek yandý sevdiðine?
Ben kimin ateþinde içtim hasreti?
Eylül’ e tescilli yokluðun.
Çoðul yalnýzlýklara gebe her yeni gün.
Sen gittin Eylül’ de
Rüzgârlar yar selamý kadar geçerken
Bir adým ötemde isli susuþlar karþýladý hep.
Gittiðini anlattý Eylül
Ömrüme adadýðým sevdanýn bittiðini…
Acý bir iç çekiþ kaldý yüreðimde
Asýlsýz zanlar düþtü aþk’a…
Eylül gecesine koyu bir isyan gibi sýzýyor ahým.
Uykularý gözlerime haram kýldýðým
Kirpiðime tutunmuþ aþk sýzýyor gözlerimden,
Yokluðunda gecen her Eylül
Yüreðime kahýr damýtan bir hüzün…
25 Eylül 09 Ayþe Çetiner
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.