İnsan Kendisi İçin Sever ( 1)

kalbimdir dökülen geceleri

bana açýk duran pencerene

ben aþkýndan kor olduðumda

külümden gül ol sen


kendine yakýn bulduðunda

bir nefesi, karanfili, bir aþký

o vakit ne çok özler yürek

ne çok sever


samanyolu þarkýsýný mýrýldan

mehtaplý akþamlarda

seni özlediðimi düþündüðün

an

tek bir kýrmýzý gül durur mutfak

masasýnda...

gideriken almayý unuttuðun



denizler kuþlara, balýklara ev

teknelere sonsuz coðrafyadýr

almadan verdiðinden mavidir

bu yüzden derin bakan gözlere

benzer



þiirleri bir daha oku bu akþam

yüzümü en beðendiðin dizeye

benzet

yanyana ne güzel olacaðýmýz

hayal, düþ , farzet deðil



yaseminler, mecazi anlamlar

eþliðinde kuðularýn yolcuðuna

katýlýrýz

sadece kalbimizdir bize sahip

çýkan



insan kendisi için sever inan...

------bu ayýp deðil------


Sosyal Medyada Paylaşın: