HAZAN

Yürüyordum ansýzýn bir sokak ortasýnda
Etrafýma bakýnýyordum anlamsýz bakýþlarla

Haykýrýyordum...
Çýðlýlarým boðazýma düðümlenmiþti sanki
Etrafýmda onca insan varken sesimi iþitemiyordum...

Dayanamýyordum.
Ýçimdeki onca vuslata raðmen
Elimden birþey gelmemesine dayanamýyorum...


Ýçim yanýyordu....
Okul çantasý yerine elinde mendil satan
çocuðu görünce yanýyordum...


Elimden gelmiyordu..
Oysa tutup elinden bir çanta atýp sýrtýna
Cebinede harçýlýðýný koyup
Hadi þimdi doðru okula demek istiyordum
Ama elimden gelmiyordu...

Yüreðim yanýyordu...
Elinde yeni doðmuþ çocuðuyla
Önünde kurumuþ bir ekmek parçasýyla
Dilenenen o gençecik anneyi görünce.
YÜREÐÝM YANIYORDU.

Aðlýyordu....
Köþeyi dönünce
Böyle bir yaþantýnýn içindeki bizleri düþünce
AÐLIYORDUM.....


hazan sarmýþtý her bir tarafýmý
Allahým bu neydi böyle
Biliyorum ne gelirse senden gelir
Sen herþeyi bilensin ve görensin
Ne olur Allahým bizi rahmetinden esirgeme
Ve bize verdiðin bu sýnavda
Bizi kötüye düþürecek, yoldan çýkaracak herþeyden esirge
ve koru.
Þüphesiz sen herþeyi en bilensin

Sosyal Medyada Paylaşın: