Son bir kez baktým gözlerine Veda edercesine Gözlerinin derinliðine “Ben de periþaným! ” diyordun Sessizce.
Acý, yumruk yumruktu boðazlarýmýzda Ne ileri, ne geri Týkanýp kalmýþtýk, öylesine Kabullenir gibiydik kaderi Oysa isyanlardaydýk Hiç sevmemiþtik böylesine! ..
Savur, eline ne geçerse! .. Kýr, dök, boþal! .. Ýndir camý çerçeveyi aþaðýya! .. Meydan oku dünyaya! ..
Ya da “Gitme!” de “Ben, sensiz yaþayamam! ” de “Sen benimsin! Ölsem de býrakmam! ” de.
Diyemiyor musun? Hakkýn mý yok? Yasak mý?
O zaman Ne kadar odun varsa, kýrýlacak Koy önüne Al baltayý, nacaðý eline Vur Kaderin yüreðine yüreðine! .. Rahatlayana kadar vur! ..
Sonra Dur, düþün, kabullen Gün sayacaksýn artýk Ay, mevsim, zaman… Ne zaman döneceðim kim bilir Kim bilir ne zaman! ..
Onur BÝLGE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Onur BİLGE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.