Uzun namlulu Namusuz Bir silâh gibi Vurdu beni gözlerin... Yerle gök birleþti Derler ya hani Ýþte öylesine Suskundu yüreðim Bilemezdim Baþýma gelecekleri Öðrendim... Suyun kaldýrma gücünün Cemrelerin topraða düþmesinin Ve Ýçimdeki çocuðun aðlamasýnýn Ne önemi vardý ki... Serseri kurþunlarýn Atýþ menzilinden Kurtaramadým Deli gönlümü... Gelen, giden Delik, deþik etti Kalbimin Savunmasýz topraklarýný... Yeþille evlenen Tabiat da Þýmardý çocuk gibi... Gökyüzündeki Yýldýzlar bile Cephe aldý Beþ kuruþluk sevincime... Kalemin ucundaki Son mürekkep de tükendi Tükenen umutlarým gibi... Ya, ben aslýnda Ýyimserdim Hayata üç öðün Gülümserdim... Çekilin akbabalar Yýkýlýn Uðursuz kargalar... Ve siz Zebani kýlýklý Kýlýksýz düþünceler Terk edip gidin Gül döþeli hayatýmdan... Bir deli rüzgâra verdim Sýrtýmý Ýmzaladým kalbimin Sevgi denen þartýný... Gözlerimin içinden geçen Ey kara trenler Nereye ? Ah hüzünler, ah Sizi bir yakalasam Ýpe çekeceðim Yedi sülâlenizi... Yediðim þamarlardan Yýlacak Göz yok bende... Geçin hele karþýma Susup dinleyin... Size diyecek bir çift Sözüm var benim... Vurdum deliliðe Geceye sýðýnarak Dün Sevgi doluydu gönlüm Bugün Dünden de kurak...
OKTAY ZERRÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktayzerrin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.