...-Sonbahar henüz geldi..
Yüreðim yapayalnýzlýktan,
Kimsesizlikten.
Suskun sakin...
Gülmüyor, sevinmiyor,
Zaten hiçte sevilmedi.
Hem konuþmuyor...
Ne olacaðýný bilmeden bekliyor.
Aslýnda biliyorda yinede susuyor.
Susuyor onca söze,
Duyduklarýna raðmen,
Onca hakarete raðmen susuyor..
Söyleyecek birþeyleri olmadýðýndan deðil.
Konuþsa onu dinleyecek,anlayabilecek,
Kimsesi olmadýðýndan susuyor bu yürek,
Konuþmuyor bu dudaklar...
Kendine saklýyor acýsýný, gözyaþýný,
Aþkýný, sevdasýný...
Odasýna kapanýyor.
Umutlarýný, hayallerini,
Kendini bir sandýða kaldýrmýþ,
Kilitlemiþ sýký sýký.
Açýyor her gün,,
Bir an hayal ediyor,
Mutlu olacaðýný, bir seveninin olacaðýný..
Pencereden bir esinti ile irkiliyor,
Bakýyor bir hayal sadece.
Tekrar kapatýyor sandýðýný ruhu içinde.
Hergün ki gibi kitliyor, kaldýrýyor...
Boþ bir bedenle,
Giriyor yataðýna,
Yorganý kafasýna çekip saatlerce aðlýyor.
Çaresi yok artýk,
Bir bileni yok,
Seveni hiç yok.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.