Yaðmur demez yaþ demez
Oturur bir köþede
Bulur yer, bulmaz yemez
Nasibi az neþede.
Bakar gelip geçene
Bir þeyler mýrýldanýr
Minnet eder verene
Almaya hazýrlanýr.
Bulduðu yere siner
Hiç yadsýmaz yerini
Alýr yine de bekler
Para veren birini.
Verene dua eder
Býkmadan, usanmadan
Bu hayata kader der
kaybeder kazanmadan.
Güya o da yaþýyor
Acep tat alýyor mu!
Dertleri mi artýyor
Bilmem azalýyor mu!
Ýhtiyaç mý meslek mi!
Doðrusu bilmiyorum
Versem mi vermesem mi!
Karar veremiyorum.
Ýhtiyaçtan dilenen
Düþündürür hep beni
Bunu meslek edinen
Aldatýyor vereni.
Sokaða düþürmeden
Bulalým çaresini
Fakirler incinmeden
Bulsun nevalesini.
Her mahalle yoksula
Kendiniz sahip çýkýn
Sevimsiz gelir bana
Ýþleyiþi bu çarkýn.
Abdulkadir Güllü