On sekiz Kasým günü Haydarpaþa Garý’na çýðlýk çýðlýða girerken On üç on beþ treni, Nasýlda özlemde beklemiþtim seni. Oysa söz vermiþtin, Gelecektin. Gelirken Sende kalan Beni de getirecektin. Yalancýydýn iþte Ýhanet vardý aþkýnda Mavi bir sis bulutunun Esrarý vardý ruhunda… Bekledim saatler boyu seni Ümitle, Sen gelmemiþtin, On üç on beþ treninden inmemiþtin…
On üç yýl, On beþ saat geçti aradan, Hala beklerim seni. Bilseydim çaresizliðini Sana sitemler eder miydim? Seni bu denli sevmeseydim, Ýmkansýz da olsa geliþin Hala yolunu gözler miydim?
Her yýl on sekiz Kasým günü Haydarpaþa Garý’na giderim, On üç on beþ trenini Ümitsizce beklerim… Bilirim gelmeyeceksin Sende kalan beni Hiç getirmeyeceksin…
Haydarpaþa Garý’ndan aðlayarak çýktýðýmý, Karaca Ahmet mezarlýðýnda Gözyaþlarýmýn sel olup aktýðýný, Sonsuzluða giderken Beni nasýl yarým býraktýðýný, Sensizlik denizinde nasýl çýrpýndýðýmý Hiç anlayamayacaksýn…
RUHUN ÞAD OLSUN…
Sosyal Medyada Paylaşın:
lizaliza Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.