ara tatil bittiðinde
ilk karþýlaþma…
o an..............................................................................................
neden susuyorsun?
neden susuyorum?
seninkini bilmem ama benimkisi
SANA SUSUZLUKTAN!
kar tanem,
kara gözlerin ne karlar yaðdýrdý içime
kara kara, lapa lapa...
üþüyorum!
ankara’nýn ayazý meþhurdur da
böylesini görmedi ruhum
bakýþýn acýyarak,
bu bakýþ, çok acýmasýz
bakýþým;
utanarak
seni üzdüm kusura bakma
gönlüne sormadým gelirken...
iç ses...........................................................................................
þimdi gitmenin vakti
deli gönül!
biliyorum öyle uzaklara gidemezsin
bu kadarý senin harcýn deðil
ama þimdi gitmenin vakti...
haykýrýþ........................................................................................
kar tanem kaçýyorum,
nefesime yaklaþma ,
yaklaþma ki tükensin sevdam,
yýkýlsýn, ver yansýn etmeden gönlüm
böyle yaparsan gidemem kÝ...
üzmemenin yolu arkadaþlýktan geçer mi?
yokuþ aþaðý inme hazýrlýðý varken
bu bayýr da nerden çýktý þimdi?
iç ses...........................................................................................
anlamsýz bir köþe kapmaca
maduru kim ki?
ben mi onlar mý?
o anlar.........................................................................................
ayný sýnýfta ayný koridorda
ayný oksijenle beslenmekten bile acizken gönlüm
gözüme sokar gibi gelin!
dellendirin emi?
yýkýn kederimden ruhumu?
bozun!
bu sefer hem sözlerimi hem düþlerimi
kaybetmekteyim...
iç ses...........................................................................................
kendine gel!
onlar iki kiþi sen ve ben oldu
sense üçüncü tekil kiþilik...
biz olamadýysan onunla boþver
kendine gel!
haykýrýþ........................................................................................
tamam gel demedin
ama git de demedin
bu ne çeliþki kar tanem!
bilemedin mi yüreðim dayanmaz,
bilemedin mi ki paylaþamaz,
bilemedin mi ki yüreðin dokunulmaz...
o an.............................................................................................
adýmlar!
okul çýkýþý kar tanem ve gölgesi bozuk,
gidiyorlar adým adým...
metronun giriþinde uzaklaþýrým,
onlar gülüþmeler içinde ben aðlarým...
dokunamam sana ,
gülüm!
o sarýlýr sarmalar
ben yanarým!
ama ne hacet,
elimden ne gelir?
hava yine kara kara içimde,
ve bu sefer yine içime lapa lapa karlar yaðýyor...
iç ses ..........................................................................................
yapma gitme demez biliyorsun,
ama git de diyemez
o sadece arkadaþýný kaybeder...
sense hem yarini hem arkadaþýný,
karar ver ne yapacaðýna!
sonra piþman olma ama...
Þimdi hangisinin vakti?
Gitmenin mi kalmanýn mý göstergesi
Tüm ümitler bitti mi?
DEVAM EDECEK...2. BÖLÜMÜN SONU...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.