Uyandýr beni artýk, sensizlik rüyasýndan; Yetim düþlerin sonu hep karanlýk çýkýyor.. Gam deðil ki uðrunda, feda olsun bu ten can, Her firakta gözyaþým senin için akýyor..
Ayrýlalý bu yürek, oldu aþkýn kurbaný; Geçmiþ güzel günlerde yitirdim tüm zamaný.. Uðruna verirdim ben , isteseydin bu caný, Yaþarken bu hasret ne? Onu gel de bana sor....
Hüzün var gözlerimde, hayatýmý bitiren; Gülüþü ,sevinçleri gider iken götüren... Sen gül idin bahçede, bense dalda bir diken, Rengini sana verdi, yüreðimde yanan kor...
Gözümde hayal olur,kýyamadýðým cismin; Dilimde dua gibi, söyliyemedim ismin. Teselli deðil artýk, ne mektubun ne resmin, Unutulmak acý da, unutamamak çok zor...
Ateþ bahçesindeyim, su ver bana baþtacým; Kimse çare bilmiyor, oysa sensin ilacým.. Ne olur her seherde, olsa idin duacým, Gönül bir tek seninle, vuslatý arzuluyor...
ESRA DEREL
15.09.09-ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın:
vuslat05 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.