FAKİR
Kalbimin þu coþan hüznü bitmez
Fakirliði sürsem karþýmdan gitmez
Bana teselliler hiç de kâr etmez
Ölmüþüm Allahým aðlayaným yok.
Fakirin halini kimse sormuyor
Üç beþ kuruþ olsa cepte durmuyor.
Teli kýrýk sazým þarký çalmýyor
Ben hasta olmuþum saðlýyaným yok.
Ýçerim aðlarken yaþý akmýyor
Züðürdün yüzüne kimse bakmýyor
Bu derdi içerim nasýl saklýyor
Bilinmez dostlarým, çaðlayaným yok
Akþam olur, bir kaç kuruþ alýrsýn
Sabahleyin meteliksiz kalýrsýn
Borçluyu görünce mahçup olursun
Aðlarým, sýzlarým dinleyenim yok
Dudaklarým solmuþ, benzim sararmýþ
Gözümün önünde de pek çok kararmýþ
Demirden yapýlma ne saðlam canmýþ
Bitmedi, çýkmadý, çýkartan da yok
Söylediðim sözde hakkým yok mudur?
Benim gibileri bilmem çok mudur?
Yoksa benden baþka dertli yok mudur?
Derdini derdime baðlayaným yok.
GEÇER, çok düþünme bu günde geçer
Fakirlik yüzünden olmuþsun naçar
Dertli baþýn bir gün dünyadan göçer
Hasta olmuþ ruhun kafesten uçar.
(Bu benim ilk þiirim)
03.11.1948
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.