Segah makamýnda gelen eylül yalnýzlýðý/m..
Dil-i/min zamaný geçmiþ,günüm miþ-li,gelecek yitik..
Kelimelerin makyajýný silen yüreðimden,
Ýzdüþüm hatýralar býraktým geceyi yýrtan her þafaða.
Hangimiz daha çýplak?
Arýnmýþ kibirimden ýslanmýþ bedenim eylül yaðmurlarýnda...
Alnýmýn karasýna sebep yüzüstü kalýþlarým,
Pusulamý kýranlardan sebep eylül’e isyaným,
Telkari elinden çýkmýþ kaderimin,
Her boðumuna bir gözyaþý saklanmýþ.
Dikiþ tutmaz ar yýrtýðý deðil ki sözlerim..
Göçerken zaman aynamdan,
Umutlarým ezilmiþ altýnda.
Deðirmen taþý misali gündüz ile gece,
Bir adým uzaðýmda belki de kefene sarýlmýþ huzur.
Hiçliðimin ortasýnda açýk görüþe gelen yalnýzlýðým..
Eylül’e cansýz doðan her güneþ yakarken ruhumu,
Ben;vicdan mahkemesinde beraatimi beklerim.
Yüzüme bile bakmadan kýrarlarken kalemi mi,
Dilim de tövbeler biriktiririm..
Ben bilirim;
Girdiðin her eylül sokaðýnda topuk seslerinde çýnlarken keþkelerin,
Hicaz makamýna sarýp yüreðini,düþlersin...
Deniz fenerinden sýzan umut hüzmelerini..
Eylül sarýsý sayfalar arasý þiirler kuruttum yokluðunuza,
Artýk bütün sahipsiz mezarlar benim...