Deprem

Bir ses duydum derinden, yankýlandý Sur gibi…
Sarstý tüm bedenimi, ölüm geldi aklýma.
Sanki teslim olmaktan baþka bir yol var gibi…
Kaným dondu bir anda, gülüm geldi aklýma.

Buz gibiydi bir taraf, bir tarafým nâr gibi…
Elli yýldýr bildiðim, halým geldi aklýma.
Erir idim yaksalar, bir fýrýnda kor gibi…
Bir gövdeli, dört kollu, salým geldi aklýma.

Baðrýþ çaðrýþ dorukta, kaçabilmek zor gibi…
Otuz yýldýr aðrýyan, belim geldi aklýma.
Dizildiler melekler, parlýyorlar nur gibi…
Þahadetler getiren; dilim geldi aklýma.

Bu nasýl bir sarsýlýþ, her yanýmýz dar gibi…
“At koþturup” gezdiðim, holüm geldi aklýma.
Daðlar taþlar titreþir, bir incecik zar gibi…
Kaçýp da kurtulacak, yolum geldi aklýma.

Zenginliðin bir hiçtir, itikadýn kâr gibi…
Can durunca bedende, malým geldi aklýma.
Ömür boyu biriktir, erir gider kar gibi…
Mal, mülk hepsi yalan da, çulum geldi aklýma.

(09/2009/Konya





Sosyal Medyada Paylaşın: