UMUTLARDA BİTERSE
Kapattým gözlerimi,daldým maziye
O günden bugüne hiç gülmemiþim
Arzularým içimde hep yarým kalmýþ,
Birkez olsun murada ermemiþim
Çok sevmiþim ama,sevilmemiþim
Varmýyým,yokmuyum bilinmemiþim
Bir insan bu kadar dertli olurmu?
Düþünüyorum dünyaya niye gelmiþim
Hani derler ya,hep umutla yaþa
Yaþayan ölüde umut ne ararsa!
Bu dünyadan umudum kalmadý artýk
Kurtulurum belki kara toprak sararsa
Benim tek mutluluðum dertlerim oldu
Ektiðim umutlarým açmadan soldu
Artýk dayanacak gücümde kalmadý
Belkide ölüm,benim için tek yoldu
Hiç isyan etmedim,sadece yakýndým
Haramdan,günahtan hep sakýndým
Bir çare bulamadým,heryere bakýndým
Ölmekten vazgeçtim,rabbime sarýldým
Mustafa TEKBAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.