DİLEĞİM ALLAH
Nihayet aklýnda sýnýrý vardýr,
Ben; beni bilmeden seni bilemem.
Kim kendini bildi, o bana yardýr,
Dostlarýma karþý kýlýç bilemem.
Yaratana tazim, mahlûka þefkat,
Duymaya özendim, rabýtam; dikkat!
Sevgi yumak yumak, saygýmsa kat kat,
Yüreðime yazdým, asla silemem.
Allah ile olan kimden korkmalý?
Akrep, yýlan, çýyan nasýl sokmalý?
Kokladýðým her þey Rahman kokmalý,
Aþksýz topraklara yüzüm belemem,
Amaç dünyalýksa, maksat þekilse,
Rýzýk gam deðil ki Allah vekilse!
Herkes sevdiðini alýp çekilse,
Ben yalnýz kalýrsam, aðlar gülemem.
Âdemse var oluþ, insansa konu,
Makamý Mahmut’a varmalý sonu,
Minnet ve þükranla anarým onu,
Görsem cemalini, dönüp gelemem.
Biri tanýyalý neyime rakam,
Ýsteyenin olsun rütbe ve makam,
Anam toprak benim, gökyüzü babam,
Gayri yet ardýndan koþup melemem
Onunla dolunca göðüs kafesi,
Bitmez yaralýnýn, bitmez neþesi,
Umurumda deðil bundan ötesi,
Ben Allah’tan baþka, bir þey dilemem.
12.09.09………MUSTAFA YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.