Kalemden daraðacýný meydana kur hadi, Çek kýnýndan kýlýcýný usta, Çaðýr yedi düvelden sana alkýþ tutanlarý, Dostlar bir köþede suskun durursa, Kahkahalarla güldür düþmanlarý, Bu dünyada kalýcýsýn sanma, Birgün gelir kesilir soluðun, Hükmetsen de ihaneti avcunda, Sen Beyoðluysan, ben Köroðluyum.
Durma topla meclisi, Yaverlerine haber sal, gelsin þehzadelerin, Kadýlarýn kalem kýrsýn hakkýmda hüküm versin. Ne sanýrsýn ey adem oðlu sen kendini, Elbet toprak olur unutulur gidersin. Alma garibin böyle ahýný, Vurursa yaradan yýkar atar adamý, Geçmezmiþ bak tokatýnýn acýsý, Hoþ anlamazsýn ki sana ne desem, Zülm sende, beylik sende, efendisin sen, Bilirim kýrk yerinden kýrýlýr kanadým kolum. Adaletten bahsetme bana allah aþkýna, Sen Beyoðluysan, ben köroðluyum.
Hýrsýndan alamadýn kendini, Farzet ki mil çektin gözlerime, Kalp gözümü nasýl kapatacaksýn. Ola ki tuttun þakþakçý terzini, Birbirine dikildi dudaklarým, Herþey hoþ güzel de, Gönül dostlarýmý nasýl susturacaksýn. Bu dünyada kalýr yanýna bu yaptýklarýn, Öbür tarafýda var elbet yaþamýn, Sanma boyun eðerim sana, Sanma susar bu yürek bu ilde, Bilmediðim iller sarsa da beni, Üstadým sesim düþer gecelerine, Bir þiirin sesi olur belki, Giriverir usulca kara düþlerine, Edebimi bozmam ne yapsan, Susarým elbet büyük insan, Bak ben sustum. Yüreðimin haykýrýþlarý yýkar seni, Sen Beyoðluysan, ben köroðluyum.
Al eline kýr istediðinin kalemini, Onlarcasýný kýrarsýn öldürürsün de, Elbet bin tane doðarak gelir birileri, Sen unutulur gidersin bu dünyadan, Adýný anan bile olmazken seni, Ben bir ölürüm bin doðarým, Adým kalýr göçsemde vuralarda baki, Bir gün gelir sende piþman olursun. Allahýndan bulanlardan olma, Sen Beyoðluysan, ben Köroðluyum, Unutma.
BAKÝ EVKARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.