Ben salkým söðüdün Baþým üstündeki dallarýyla oynarken Sen, saçlarýnýn lüleleriyle oynuyordun. Konuþamýyorduk. Sessiz bir filmin kareleri gibi Ellerimiz utangaçlýðýndan Dallardaydý parmaklarýmýz. Dudaklarýmýzýn söyleyemediðini Gözlerimiz haykýrýyordu yüreklice. Sen bir ara dayanamadýn Yanardað patlamasý gibi “Seviyorum seni çocuk” Diyebildin. Bense; Senin kadar cesur, Senin kadar yürekli, Senin kadar olamadým. “Bende seni” diyemedim. Diyemedim.
Oysa; Dilimde neler vardý Hiç birini diyemedim. Allah kahretsin Diyemedim…
Savaþ ERDEM
Sosyal Medyada Paylaşın:
savaser39 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.