Özlemim ve gözlemim Beni saran mutluluðun Birlikteliðimiz “ozon”dur bizim Aþkýn kokusu sadece ikimizin
Bugün artýk nehirim Akarým yýllar boyu Hatýran bende kum Kavgada nizada ben yokum
Bana kendini verdiðin kadar Benimlesin
Býrak beklesin dünya Biz beraber olalým Yeþersin bütün alem Gelmeden yorgunluðum
Sen beni sevdiðin kadar Benimlesin
Ayrýlýk zamaný sükun Her ömürde bir son var Dönüþe davet almadýkça Ayrýlma benden sakýn
********************************************************************************************************** Bu þiirimizde insan ve su özdeþleþmesini düþündük. Gerçekten suyun içine girmediði bir nesne düþünülemez. Tüm canlýlarda yeryüzünün katmanlarý arasýnda havada ve denizlerde hep su var. Ýnsan da öyle her iþin içinde insaný görmek mümkün. Bu noktadan hareketle diyoruz ki; Açýk buharlaþma alaný olan göller ve denizlerde buharlaþan su bir önceki varlýðýnda baðlý olduðu her ne ise onlardan arýnmýþ ve tertemiz olarak yukarýya yükselir. Yer yüzünde hemen tüm varlýklarýn yer çekimine tabi olduðu,dolayýsýyla her þeyin aþaðý düþtüðü bir sýrada yukarýya çýkmak,yücelmek,yükselmek,uluhiyet,kutsiyet anlamý verebileceðimiz yükselme hadisesinin sýrrý içinde bulunduðu yada içinde bulundurduðu tüm halleri terk etmekle mümkün olabileceði gerçeðine bizi götürüyor. Demek istiyorum ki su nasýl saf olarak buharlaþýyorsa insan da kendisini meþgul eden her þeyden uzaklaþarak hýrsýndan kininden ve benzeri baðlýlýklarýndan kurtularak ancak yücelebilir, yükselebilir. Nitekim mýsralarýmýzda gölden,denizden gelen su buharýnýn damlalar halinde yeniden yeryüzüne inme olayýný görüyoruz. Ne olmuþtur,ne deðiþmiþtir de yükselen buhar yeniden yeryüzüne yönelmektedir. Bu sýr suyun aþkýný aramasýdýr. Susuz toprak yani toz suya hasrettir. Su ise toza aþýk. Buluþmalarý gerçekten çok doðal ve masumanedir. Toz zerreciklerinin su damlacýðýnýn tümünü ( bu buluþma yedi bin atmosfer gücünde imiþ.) sardýðýný kucakladýðýný görüyoruz. Bu buluþmayla birlikte halkýn toprak kokusu dediði ve gerçekten mükemmel koku (ozon) çýkar ortaya. Biz buna aþkýn kokusu dedik. Ancak toza bulaþmayan damlacýklar da var. Onlar da nehirleri teþkil ediyorlar. Elbette aþýðý toza ulaþamayanlar hatýra olarak kumlarý taþýrlar. Güçleri yettiði kadar. Tabidir ki nehrin akýþ gücünün azalmasý sonucu bir yerde göllenme kaçýnýlmazdýr. Ýþte burada diyoruz ki ; ayrýlýk zamaný sükun / her ömürde bir son var./ dönüþe davet almadýkça / ayrýlma benden sakýn. **********************************************************************************************************
Sosyal Medyada Paylaşın:
İBRAHİM GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.