Ne þehrin gürültüsü, ne de insan sesi Etrafýmý sarmýþ karanlýðýn gölgesi Seni andým gözlerim yýldýzlara sarýldý O gece yýldýzlar sen gibi yanýmdaydý
Bir yel esti hafiften sanki yýldýzlar Oynadý yerinden gökyüzünde kýpýrtý var Bir bulut arkasýna saklandýlar aniden Sanki kayboldular gökyüzü göbeðinden
Aniden oldu herþey sanki o anda Simsiyah bir örtü çekti bulutlar karanlýða Yalnýzlýðým gidiþiyle yýldýzlarýn tam oldu Ýsmini bir kez daha andým bulutlar kayboldu
Hasretinle senin yýldýzlarý tuttum sanki Elimle dizdim karanlýða hepsini Dokundum tek tek gökyüzünde tenine Yazdým bin yýldýzla ismini gökyüzüne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahimBUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.