gözlerimi kapasam gelir misin yanýma sorar mýsýn ellerini koyup gözlerime:ben kimim bilmem bilmek istemem
gideceksin bilirsem sayarým duyduðum bütün isimleri biliyorsun ya sende bilmemezliðimi anlýyorsun umudum kalmamýþ
gözlerimden akýp gideni hissediyorsun yaþ deðil onlar kalbim akýyor ellerinden
sýcaklýðýn eritiyor vücudumu yavaþça kalbim erime noktasý en düþük yerim
susuyorum
hem su-susyorum hem sus-uyorum sýcaksýn ve ben tükettim bildiklerimi neden çekmiyorsun ellerini
söyleyemeyeceðim adýný haydi sen býrak git
en azýndan ardýndan koþmam o zaman
býrakýp akan kalbimi kaçarým ters yöne ölmem merak etme
susarým sadece
gülümserken de susuyorum ya öyle iþte
belki biraz daha buruk biraz daha acýlý ama neden buradasýn hala bu ýþýk bize az
birimiz karanlýða gitmeli býrak gözlerimi ben giderim
eriyorum
çürümeden býrakmalýsýn beni ruhumu kemiren kurtçuklarým senide saracak yoksa
korkuyorum
yalvarýrým böyle durma çek ellerini artýk korkarým ben karanlýktan
ne söylememi bekliyorsun seni sevdiðimden baþka umudum sende artýk yaþamým senin
istersen ölümümü de ödünç veririm sana
hayýr hayýr mutluluktan yüzümün ýslaklýðý en sevdiðim þarkýydý sesin
"..lütfen beni hemen uyandýr yada hep öyle bak yüzüme gerisi zaten gözlerinde.."
artýk gözlerim de yok
artýk gerisi yok sonu yok kaybolmuþluðumun açýklamasý yok
kýsýk sesimle haykýrdýkça duymamak için direndikçe sen
biliyordum
istiyordun
kurtulmak gitmek mutlu olmak
istiyordun
yapay gülücüklerden býkmýþ olmaný anlýyordum ama
neden
neden bana söylemek yerine gözlerini kapýyordun sýmsýký mutlu olmadým ki yine ben daha da acýyor caným
önceden sendin caným
ama artýk yalnýzým buradasýn sen ama hissediyorum yalnýzým eskisi gibi deðil varlýðýn
yokluðundan daha çok acýtýyor her bir gözeneðimden fýþkýrýyor kanlar ama ben göremiyorum ki
gerilen kollarýndan hýzlanan nefesinden anlýyorum
senin gözlerinle görüyorum sense gözlerini kaçýrýyorsun lanet olasý günler geçtikçe bitiyorum .............................
bir buzluða atsan bile bozarým ......................
yanýyorum ...............
alev alýyor kaným ...............
damarlarým zaten tutmuyordu ki artýk korkmuyorum biliyorum çünkü artýk ellerini býrakýp gittiðini biliyorum
yada varmýþ gibi yapýyorum belki de belki de sadece gözlerimi açýp
gerçeði görmekten kaçtýðým için
tam arkamda olduðunun hayaliyle kapýyorum gözlerimi
karaya vurmuþ bi deniz yosunuyum olsa olsa
çocuklarýn korkup çýðlýklar atarak kaçýþtýðý
büyüklerin zararsýz diyip geçtiði
kendilerini aktif hareket edemememden yararlanarak cansýzlýðýma inandýrdýklarý
bir "þey" sadece
sonsuza kadar kapanacak sanki gözlerim bi yosun olduðuma fazlaca inandým
inanmak istiyorum artýk
ve inançlarýmýn güvenmemin karþýlýðýnda yanýlmadýðýmý görmek uyumaktan bu yüzden kaçýyorum herhalde
uyku ölümün kardeþi bakýyorum yosunun gözünden son defa her þey birkaç konuþmadan sonra eskisi gibi
hiç karaya vurmamýþým gibi gidiþim böyle mi olacak sen bile aðlamayacak mýsýn arkamdan .........................
ben sana býraktým her þeyimi ama
her þeyimi aþkýmý hayatýmý ölümümü ruhumu
kendimi
ve sen beni hala ýslakken gören ve çýðlýðý basan o küçük çocuk musun sadece
güzel olmasýný ummamýþtým hiç
ama böyle
böyle de olmasýn birkaç gözyaþýný býraksan topraðýma
kurtçuklarým benimle kalsa daha mutlu olmaz mýsýn daha mutlu olurum
daha mutlu olamam en mutlu günümdeyim
ölüyorum
ama sen aðlýyorsun ya herþeyi býrakmýþsýn ........................
zihninde sadece ben varým ya
daha mutlu olamam
býrak köpekler kemirsin kemiklerimi ..........................................
köpekler gereksiz olanlarý götürür
ben iþe yarayan
en azýndan yaþamýþ olan kýsmýmý sana býraktým
insanlar kemiklerimi korumaya çalýþacaklar
beni deðil
beni tanýmadýlar ki
kimse bakmazdý ki bana sen çýðlýk atmasan
ve son kez sen gelmiþtin "zararsýz"a bakmaya
el sallamýþtýn
baban beni çocuklar korkmasýn diye çöpe atarken
oysaki baban mezarýma son topraðý atandý
ve hiç kimse korkmuyordu sadece sen aynýydýn el salladýn yine bana
öyle düþündüm hep
sallarsýn deðil mi sen kumdan kalelerin eninde sonunda yýkýlacaðýný bilirsin
oynamazsýn kumla ama dene bir kez
benim için
benden sonra aþk senle yaþamayý istediðim þeydi ama sen saklamýþtýn kalbini
binlerce kildin ardýna
aþk ölmüþtü
yýkýlmýþtý kale
ama kale yýkýlýnca kumlar gitmiyor ki
yaparsýn ve yýkýlýr
ölürsün ve doðarlar
gülümsersin aðlarken
büyük düþler görürsün ölümün soðukluðundan titrerken
hayýr
ölüm soðuk deðildir
niye eriyorum sanýyorsun
...
ellerin gittiler ve ben
söz vermiþtim ya hani
karanlýða giderim diye
gidiyorum
beyaz bir ýþýk parlýyor
kör edici
ama koþuyorum umurumda deðil hiçbir þey
karanlýktan korkarým ben
ölümümmüþ parlayan
ben her gece uyumadan önce baktýðýn yýldýzlardayým
ve parlýyorum
belki ruhunu aydýnlatýrým diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.