yaðmuru
...ve ayrýlýklarý ile...
Yine veda vakti baba ocaðýna,
Yine gurbet ellere,
Þehr-i gerçeðe veda vakti...
Hele bir de,
Sonbaharýn hüznü çöktüyse hücrelerine,
Zordur veda özüne...
Giderken þehr-i gerçekten
Der ki içinden özle beni
Þahidi oldum acýlarýnýn
ilk aþklarýnýn
gözyaþlarýnýn...
Bu þehir beni anlamýyor
desen de her fýrsatta
Gücenmez sana
Bir sonraki merhabaný bekler her ayrýlýþýnda
Beceremez o da sensizliði...
Kapkara olsa da kýþlarý,
Yaðmurlu geçse de yazlarý,
Uçursa da ilkbaharlarý,
Þehr-i gerçeðindir...
Yýllar yýlý dört mevsiminin mabedidir,
Büyümek gurbetçi olmanýn tescilidir,
Ama hep yeri ayrýdýr þehr-i gerçeðinin...
Acýlarýnýn baþkenti de olsa,
Toz da etse ilk gençlik yýllarýný,
Yar kokusunu üflese de isle karýþýk,
Gerçeðindir, saflýðýndýr, özündür...
Annenin gözyaþýdýr
veya
inatla yavrumu üzemem
Aðlamayacaðým diyerek yaðmurlarýný kalbine yaðdýrmasýdýr
SONBAHAR!
Yaprak dökümünün, deli bozuk matemin,
Oðullarýn, evlatlarýn ailelerinden ayrýlýþýnýn müsebbibi...
Git oku yavrum!
Þehr-i üveyinde,
Onu da sev gerçeðin gibi,
Sev ki kol kanat gersin acýlarýna,
yaren olsun yalnýzlýðýna,
güç versin haykýrýþlarýna...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.