Birileri karalýyor eline almýþ kaðýt kalemi,
Önüne geleni yazýyor hep acý fermaný,
Yaþamýyor hayatý olmuþ zindan sanki,
Herkesi hor görüyor, hiç bakmýyor kendini..
Bir kendini görse, yok ki aynaya bakasý,
Önce kendini yaþasa görse yaþanan hayatý,
Hiç bakmýyor gerideki geçirdiði zamaný,
Tafralar yapýyor, unutuyor yarataný..
Eline almýþ ipleri kendine çekiyor ipleri,
Bunca zaman, söyle yaþananlar ne?
Bu kadar kibirlenme , büyüklenme niye..
Yaþamda baþkasýndan önce kendini irdele..
Uzun ömrün varmýþ gibi büyülenirsin,
Ona göre kendi insan, ötekiler serseridir,
Bilmem yaptýklarýna neler demelidir.
Ýnsan azda olsa kendini görüp, bilmelidir..
Kýrarsýn yýkarsýn verirsin kendin karar,
Yaptýklarýnla etrafýna veriyorsun zarar,
Unutma seni ve O’nu da bir yaratan var,
Öyle kendince baþkalarý için verme karar..
Bak dünyaya geldin gidiyorsun iþte,
Büyüklenip, yüksek görmeler niye,
Dünyada senden baþkalarý da var bilsene,
Kendine çektiriyorsun elem ve çile…
Ne geçti bu yaptýklarýndan eline,
Ne verdin sen, sen olarak birine,
Etrafýna bak birazcýk onlarý dinle,
Hoþ görülü ol olsun herkes seninle..
Gel kendini topla yolunu düzelt,
Etrafýndakilerden az biraz ibret,
Bitsin artýk bunca yaþadýðýn gaflet,
En güzelini yaþarsýn biraz sabret..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.