HÂL BU!

Yoktuk, varýz; varlýk nedenimizi
Ya anlarýz, ya da anlayamayýz.
Yer, içer ve soluk alýp veririz;
Doðarýz, yaþarýz, göçüp gideriz.

Varsak, mutlak iþe yaramalýyýz;
Kýsýr döngülere kanmamalýyýz.
Kâh bencil, kâh kýskanç oluveririz;
Doðarýz, yaþarýz, göçüp gideriz.

‘Bir hýrka, bir lokma!’ çok gerilerde
Kaldýysa da bunu anlayan vardýr.
Kefenin cepleri yoktur, biliriz;
Doðarýz, yaþarýz, göçüp gideriz.

Hayra da, þerre de hep inanýrýz;
Yine de arada yanlýþ yaparýz.
Kusur altýn kaftan olsa, iteriz;
Doðarýz, yaþarýz, göçüp gideriz.

Zaman, mekân birer soyut kavramdýr.
Yaþamak, insanla anlam kazanýr.
Þimdi varýz, yarýn n’olur bilmeyiz;
Doðarýz, yaþarýz, göçüp gideriz.

07.09.2009
Sosyal Medyada Paylaşın: