Hıçkırık
Sarhoþ güneþ gökyüzünü þaþýrýnca
Doðada gün doðmayý unutur
Ölgün yaðmur gecenin sessizliðine sarmalansa
Bir çoban kýzý endiþe içinde uyanýr
Gün doðsun diye ibriðine bulut doldurur
/ ... /
Daðlarýn tene döndüðü yalnýzlýkla çoðalýr
-çoðaldýkça heybetini kaybeder anlam-
Toprak aya bakar
-yapraklarda sallanýr sular-
Þefkatli ana gibi meltemi çürümüþ yüzleri okþar
Ahh!
Bir balýkçýl gagasýný uzatmýþ
Fýrtýnada yýrtýlan dalganýn yarasýný dikiyor
Ýðnesi balýk kýlçýðýndan
Hüznü kavislemiþ aðýtlarla aðlýyor
Okyanus týrmaladýkça derinleþir insan eli
Derdine derman olur sanýrsýn kumun eksilmesi
Kayalar uçuruma dönüyor
Çekildikçe içinden ümitleri
Yitik düþ derin uyur
Karanlýk sonsuz
-Sen nereye gidiyorsun
-Sen nereye götürüyorsun
-kanatlarým yok ki benim-
Kirli bir tenin tozunu gömerken kuruyan nehrin yataðýna
Suyun bastýðý karaya dönüyor tutsaklýðým
Her yaným çamur
Geniþleyen alnýmda söðüt izleri
Yorgun saçlarým gibi
Estikçe tarihten sayfalar açar
-El deðerse taciz, ten deðerse tecavüz-
Duygular kalýr aciz...
Kanatsýzlar yürümekten yorgun
Papirüsü hýrpalayan tüy solgun
Ateþinden kaçaný kývýlcým sayar
Likit hýçkýrýk mürekkepte susar
Þiirler/de/ yanar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.