SABAH ÇOK ERKEN
SABAH ÇOK ERKEN
Horoz öttü üürü
Tam almak üzereydim ki günü götürü
Birden þeytan üzerime çöküverdi
Gözkapaklarýmýn arasýna zift döküverdi
Neden sonra annemin sesi: hey tembel
Geç oluyor kendine gel
Zira vakit çýktý çýkýyor
Bak güneþ yavaþ yavaþ servileri yýkýyor
Hem baban þahit olmasýn hala yattýðýna
Maazallah bu yaþta alýr ayaðýnýn altýna
Ýþte geldi camiden
Öksürüðünü duydum, yalan deðil sahiden
Derken korkuyla mý, saygýyla mý bilmeden
Kalktým babam içeriye gelmeden
Gerçi ne fark eder korku ya da saygý
Allahýn rýzasý deðilse kaygý
O razý deðil ise bulunamaz bahane
Onun rýzasý varsa gerisinden kime ne
Gerçekten iyi adamdýr babam
Biz küçükken hababam
Nafakamýzý temin etmenin yanýnda
Dinimizi de öðretmeye çalýþýrdý icabýnda
Ne var ki tatbikata sýra gelince
Evladýnýn rahatýna pek ince
Babamýz dese de kaldýr annemiz derdi kalsýn
Çocuk daha küçüktür, varsýn uykusunu alsýn
Ateþimiz biraz artsa annemizin ödü kopardý
Diðer yandan ateþimizin artmasýna çanak tutardý
Tabi ki niyetleri halisti yaparken tüm bunlarý
Bu konuda hiç kimse suçlayamaz onlarý
Birde baþlarýnda meþguliyetleri çoktu
Öyle psikolojiye, pedagojiye ayýracak vakitleri yoktu
Emektar babamýn ömrü gurbetlerde geçti
Senede bir görüþürdük yüzü mecburen güleçti
Ne disipline ne de eðitime yeterince vakti olmadý
Çünkü o kadar uzun süre hiç yanýmýzda kal(a)madý
Anneminse piþirip döþürmekten
Eli olmadý getirip götürmekten
Ýlleti de cabasý, romatizma belasý
Vardý baþýnda ve soðuðun alasý
Memlekette kör memleket, ne kitap vardý
Nede okuyan, ufuklar oldukça dardý
Yapýlanlar kuru bir taklitten öteye gitmiyordu
Ama lüzumsuz yaygara hiç mi hiç bitmiyordu
Zaten bakardýn insanlar camide dindar
Sokakta, tarlada, arkýn baþýnda olmuþlar kindar
Kulaðýnda tam yer edecekken söyledikleri
Birden hepsini silip götürüyordu karþýnda eyledikleri
Demiyorlardý ki ne olacak bu çocuklarýn yarýný
Düþünüyordu hepsi o gün ki karýný
Bu yüzdendir ki hedefsiz ve baþýboþ alýþtýrýldýk
Küçükken eðmediler büyüyünce kýrýldýk
Oysa zemherinin ayazýna tedbir alýnmalý güzden
Þimdi bu aðýrlýk bu yýlgýnlýk bu yüzden
Çocuðun geleceði daha bir ceninken düþünülmeli
Geliþiminin her safhasýnda önemle üzerine düþülmeli
Büyüdükten sonra iþler artýk çok zor oluyor
Ancak çok çok büyük çabalarla –belki- mecrasýný buluyor
Çocuklar geleceðimizse onlara eðilelim
Aðaç yaþ iken eðilir bunu böyle bilelim
Ýhsan POLAT 14.07.1997 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.