Gülay
bana bak ve gül
ay ýþýðýnda
……Gülay
gül
görüyormusun ýþýðýn suda yansýmasýný
gül
güneþ doðuyor gecenin rahminden
gül
ýþýyan diþinde
gör yansýmasýný
zehir gibi soðuk suda bir kadýn
topla kýzýl saçlarýný þafaktan
bukle bukle topuz yap
ensene dökülen birkaç bukleye
üfürmek hazzýyla
esiyor meltem
efil efil dokunan bir gül…
bir gülüþün
en cesur sevda
yanaklarýnda gamzeleþiyor
þahika bir mihrap
inci inci gözbebeklerin
bakire bir gizem gölgesinde uyuyor kirpiklerinin
ay ýþýðý keskin bir hançer kadar kýskanç
boynundan engin sulara kayýyor
gül ….
güzel gül
güzel kadýn
bakýþýn
güneþi unutturuyor
buðday sarýsý ay ýþýðýna vurunca
bakýþýn
ölümü
güzelliðinde unutturuyor
tozu dumana katýyor
yýldýzlarýn þarkýsý dudaklarýnda
gizli saklý bir fýsýltýyla bedenini soyuyor
ipekler içindeki siyah kederden
güzel kadýn
güzel gül
ay yüzlü güzel
..…Gülay
deniz güneþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.