SENSİZLİĞİN SENFONİSİ
Kokusu baþkaydý anýlarýn
Güzeldi de yoksundu geçmiþim
Fakat geçmiþim de farkýndaydý olup bitenlerin
Hatýrladýkça uçup gitmek,
Sonrasýnda da delicesine dönmekti niyeti…
Ne gezer ki akli denge!
Ne bir zaman makinesi ne de bir film þeridi
Alýr mýydý birebir yaþamanýn yerini?
Hiçbir þeyim olmasýn!
Þimdiki zamandaki sahipliklerim geçmiþimin önüne geçmesin
Sadece onlar , yitirdiklerim olsun dedim
Sadece bir gün,
Bir günüm onlarla olsun…
Doðrusu bu muydu fark edemedim de
Büyürken azalýyor sevdiklerin,
Geleceðe her adýmda bir güle gülenin fýsýltýsý kulaklara…
Her güle güle erkendi,
En erkeni de seninkiydi,
Daha onca þey vardý,
Yaþayamadýk…
Yutkunmak elde mi?
Hýçkýrmadan fýsýr fýsýr aðlamayý
çok erken öðrendim
Çocuktum bilemedim saklanamamayý
Tam o anda dik dur adam ol dedin
Sanki giderken bunlarý söyler gibiydin
Hepsine uydum baba!
Aðlamadým...
Taþ olmayý baþardým baba,
Bütün bunlara akýl erdirdim de,
Yokluðuna asla!
Onca haykýrýþým
-Sessiz ve dingin-
Onca yalpalamam
-Her zaman düþerken kalkmayý bilme kaygýsýyla-
Onca hýçkýrýk
-Kimsenin duyamayacaðý sessizlikte
baþým yastýðýn altýnda inlemelerim…-
Onca kýrýlganlýk
-Yürekleri taþ edecek boyutta-
Gidiþin çocukluðuma veda vaktimdi
Büyümüþtüm baba!
Tam on üç yaþýndayken kocaman bir adamdým
Kimse anlamadý bilemedi
Zaten kimse de bilmesin istedi yüreðim...
Yokluðun,
Doldurulmasý mümkün olmayan bir sýzý
Yokluðun,
Sana doya doya sarýlamamamdaki piþmanlýklarýmdý...
Ne garip
Sahnemdeki oyununun bütün hayatýmý
akýl almaz boyutta deðiþtirmesi
Ne garip
Yokluðuna bir çýrpýda inanmaya çalýþabilmek
-Yýllar geçti hala inanamadým-
Büyüdüm baba!
Senin gidiþin çocukluðuma veda vaktimdi...
Evim yurdum neresi bilemedim,
Savrulduk, yorulduk dindiremedim,
Nereye aittik akýl erdiremedim,
Sensizliðin senfonisi çok aðýr geldi baba!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.