bir ırmak kadar uzaktan geldim avuçlarımın tutuşmaya başladığı yerden yarına adadım düşlerimi kanat vurdum dalgalara henüz aramızda bitmeyen bir şeyler var daha hüzün esriyen dudaklarının arasından geldim
ve solgun görünmeyen ufkunda zulmün gecikmiş bu saatlerin kötü huylu bir uruyum kaçak bir yaşamın tam ortasında ben duvarda yalnız kalmış bir resim gibi rahatsız ettiğim için üzgünüm gölgemi düşürdüm
içimde deprem arbedesi önümde yırtık sayfa bir şiir yazsam şimdi kanacak çocuk kaldı mı yaşanmaz baş kaldırmadan yürüdüğümüz ihanet ipte söyler misin düş perisi yırtabilir misin aşkı ruhuma kastedip canımı almayınca Sosyal Medyada Paylaşın:
mahmut arifoğlu Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.