GEÇ KALMIŞLIĞIN PORTRESİ

Düþlerden yana hiç þansým olmadý,
Çocukluðumdan ise eser kalmadý
Bazen oyuncaklarýma sarýlýp uyusam da
Kaybettiðim çocukluðuma kavuþamadým.
Gün ýþýðý üzerime denk gelmedi
Umut güverciniyse yanýma hiç uðramadý
Kurtulmak istiyordum
Tutsaklýðýmdan!
Ama;
Faydasýzdý çýrpýnýþlarým
Zaman,alýp götürmüþtü bendeki beni
Yani…
Felek yine yapmýþtý yapacaðýný
Bir kez daha yenik düþürmüþtü
Elimde tükenmek bilmeyen göz yaþlarým
Bir de…
Sýnýr tanýmayan deli dolu hayallerim
Ýþte!..
Bütün bunlar kaldý nasýrlý avuçlarýmda
Kan kýrmýzýsý çiçeklerim yoktu artýk
Sevdadan yana da baþarýlý olamadým
Birini sevdim…
Yakýp kül etti yüreðimi
Yaramý sarmaya çalýþtým olmadý,
Kanamakta ýsrarcýydý!
Belki;
O da bana acý çektirmek istiyordu
Ýkinci hayat kurmayý denedim
Hep bir adým arkada yürüyordum
Bir türlü yetiþemiyordum…
Anladým ki;
Gecikilmiþliðimin bedeli aðýr olacaktý
Ve…
Gülüþlerle hiç selamlaþmayan gözlerimin
Karanlýðýn sessiz çýðlýklarýna,
Teslim edilecekti kurtulmamacasýna…

GÜLEYCAN




Sosyal Medyada Paylaşın: