( Ey mümin Hakkýn rahmetinden ümidi kesme
Günahým çok benim diyerek yeise düþme)
Ebu Sait Hudri’den hadisi dinleyiniz
Bakýn ne söylüyor Peygamber Efendimiz
Beni Ýsrail içinde katil birisi vardý
Öldürdüðü insanlar doksan dokuz kadardý,
Sonra piþman olarak tövbe yolu aradý
Sormak için halini rahibin eve vardý,
Dedi ki: “Suçum büyük bunca cana kýydým ben
Af için ne yapayým söyler misin bana sen?”
Rahip dedi: “Affýna olamaz hiçbir imkan
Senin için baþka yok cehennemdir tek mekan”
Katil bu cevaba öfkeyle kalktý vurdu
Rahibi de öldürdü, öldürdüðü yüz oldu,
Sonra tekrar sormaya çýktý yola affýný
Tarif etti bir kiþi bir beldenin halkýný,
Katile dedi adam: “Yürü Nusrat köyüne
Orda bir mabet vardýr çýkar senin önüne,
Mabetteki insanlar hep ibadet ederler
Gir onlarýn içine sana yol gösterirler,
Günahýna tövbe et yalvararak Allah’a
Dönme kötü yurduna, dönme sakýn bir daha,”
Katil dinledi sözü, o köye döndü yüzü
Yolculukta geçmekte gece ile gündüzü,
Yolu yarý etmiþti, ecel geldi yetiþti
Nusrat köye varmadan ölüm ona eriþti,
Melekler cenazenin baþýna toplandýlar
Sizin bizim diyerek iddiaya vardýlar,
Rahmet meleklerinin sözleri þöyle idi:
“Bu adam günahsýzdýr, niyeti tövbe idi,
Tövbe için yürüdü bunca yolu uzaktan
Bizler götürmeliyiz rahmet olmalý haktan,
Azap melekleri de dedi: “Ömrü þer dolu
Tutmadý hayatýnda asla bir hayýr yolu,
Götürmeliyiz bunu cehennem azabýna
Sevabý hiç görülmüyor bakýnýz hesabýna,”
Bu tartýþma olurken bir melek geldi yine
Sureti benzer idi bir insan suretine,
Dediler: “Bu insaný hakem kabul edelim
Anlatalým her þeyi, davayý halledelim,”
Dinleyince bu insan þöyle dedi onlara:
“Hele bir yol ölçelim, ip tutalým yollara
Bakalým tövbe yeri daha mý yakýn olur
Yoksa yakýnlýk acep günah yurdumu olur,
Tövbe yeri yakýnsa rahmetçiler götürsün
Yok diðeri yakýnsa, azapçýlar sürüsün”
Ölçü iþi baþladý Allah emrini verdi,
Nusratiye Köyüne beriye gel denildi,
Günah iþlenen yere uzaklaþ dendi Haktan
Eksilir mi maðfiret Rahman olan Allah’tan?
Ölçü iþi bitince yakýnlýk var bir karýþ
Bir karýþ daha yakýn demek tövbeye varýþ,
Rahmet melekleri sevinçle kaldýrdýlar
Bu ilahî rahmete secdeye kapandýlar,
Ey iþiten müminler! Düþünün de siz bunu
Mutlak maðfiret umun tövbenizin sonunu,
Günahkâr kulum ben, af olmaz halim deme
Esir olma nefsine, devam eyle tövbene,
Allah’ýn lutfu büyük,af olmaz günah olmaz
Tövbe etmeyen ruhlar huzur ve sükun bulmaz,
Ya Rabbi biz kullarýn tövbesini kabul et,
Ümmeti Muhammet’in duasýný makbul et.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.