Hani çocukken ben, Askercilik oynardýk arkadaþlarýmla Elimdeki tüfeðime sarýlarak ölürdüm Sen baðýrýrdýn "Mehmettt kalk oðlum Üstün kirlenecek daha yeni giydin giysini" Dediðinde ben Ölü numarasý yapardým ... Bak annem ben yine vuruldum.. Hemde bir 30 aðustos günü Zafer bayramýnda , Askercilik oynamadým anne Son kez düþtüm kara topraða.. Silahýmla birlikte. Son kez ,kirlendii elbiselerim Ama senin sesini duymadým anne Kalk demedin hiç.. Þehid etti beni Kahpe mayýnla kalleþ mermi.. Þimdi kocaman laflarla.. Beni uðurlayacaklar köy camisinden Hoca soracak: "Hakkýnýzý helal ediyor musunuz?" diye Herkes bir aðýzdan:"helal olsun" tam üç kez.. Ama bana soran yok anne.... Ben hakkýmý helal ediyormuyum diye Ediyorum anne. Sana, babama, vatanýma Topraðýmý vatan bilenlere, Ama satanlara deðil anne. Vatan topraklarýný açanlara deðil. Açýlým diye diye bölenlere deðil. Asker ocaðýna yollarken beni Kýna yakmýþtýn ellerime Ne sana, ne yaktýðýn kýnaya Ne de vatanýma ihanet etmedim anne... Yaktýðýn kýnanýn renginde akýttým kanýmý Kýpkýrmýzý...... Bir 30 aðutos günü düþtüm topraða Anne... Vallahi askercilik oynamýyordum.....
Cengiz YANIK 01.09.2009 ADANA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Yanık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.