CENİNİN KÜRTAJ SORGUSU

Söyleyin! Hangi gerçek, katlimi haklý kýlar!
Tövbe dile dolansa, tükenir mi bu çile!
Cânî dâhi ürperir; acýr, gözleri dolar,
Kim parçalar içini, kendini bile bile.

Kimi meþru dölledi, birçoðu gayrimeþru;
Meydana geliþimin, ben miyim muhâtabý?
Günâhsýz varlýðýma, soru üstüne soru!
Mekânsýz tenhâlarda, yanký bulur hitâbý.

Ey kendini bilmeyen; budala, soysuz gürûh!
Sahipsiz deðilim ki, medeniyet vehminde;
Þekillendi vücûdum, içime üflendi rûh,
Þüphesiz büyütecek; Rahîm beni rahminde.

Dâvâsýnda ben miyim, yoksa siz mi kader/siz!
Düþünü azmettiren, kösnül yülgü nihâyet.
Heyhât! Akýl tutulur. Sevgi, izân umarsýz;
Zîrâ kürtaja cevâz, düpedüz bir cinâyet!

Ha beni öldürmüþsün; ha yoldaki çocuðu!
Müdâhalen doðru mu, seyrindeki hayata?
Sor, sorgula bakalým; ruhundaki göçüðü
Azâp, düþman baþýna; saldýrýr hissiyâta!

Topraðýnda doymadan, rüzgârlara nâzenin;
Sürüldüm vicdânlardan, ca’nevim paramparça.
Kaç zamana savruldu; artýp eksilmeyen kin,
Vebâlle demir alýr, âhrete barça barça…

Niyetler her nasýlsa, ameller ona çýkar.
Fütursuz saçýlmasýn; er ya da diþi gamet!
Düþüncesiz icraât, insaný zora sokar.
Ömrünün bakiyesi, unutma ki kýyamet!

31.08.2009 04:45
01.09.2009 17:25

Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: